Sessiz Vedalar Şiiri - Seyrani Göl

her veda,
sessiz bir nehir gibi akıyor içimde;
dökülen yapraklar misali
sallanıyor ruhumun yıkık kıyılarında.

gözlerim kapanıyor
senin adınla esen rüzgârda;
her nefes,
bir anıyı daha bırakıyor geride,
arkasında bir gölgeyle kapıyı çekip
gidiyor.

ellerim boş,
zamanın soğuk taşlarına değiyor;
ama kalbim hâlâ
sessiz bir umutla titriyor.
bilmiyorum
belki de vedalar
hep sessiz kalmalı.

gece,
penceremin üzerine kapanıyor;
yıldızlar yalnızlığıma bakıyor
ve ben,
her ayrılığın ardında
seni anıyorum;
hiçbir kelime söylemeden,
ağlamaklı gözlerle
yutkunup duruyorum.
S.GÖL