Seslenme Bakalım Şiiri - Mahmut Çoban

Bu sevda ikimizin, tek sorumlu ben miyim?
Aşk birlikte yaşanır, bunu böyle bilirim.
Şimdi bu yolda tek başıma yanar gibiyim.
Bu ateşe su dökme,seslenme bakalım.

İstersen yürekte sevgi ol, gönülde yara,
Bir güzel bakış için ben razıyken bunlara,
Gözlerinde kayboldum,gel biraz da sen ara,
Kılın kıpırdamasın, seslenme bakalım.

Bir mülteci gibiyim, kalbine sığınırım.
Gani gönüllüyüm, gülüşünle avunurum.
Sanki yaprak misali rüzgarla savrulurum.
El uzatıp da tutma, seslenme bakalım.

Şimdi benim dertsiz başımı, dertlere saldın.
Her zaman, sevda ateşinden hep uzak durdun.
Bu alevde bir gönül yandı, bir de ben yandım..
Acıma halimize, seslenme bakalım.

Bir sevdanın yükü altında eziliyorum.
Hasret çöllerinde gibi, seni özlüyorum
Sen başka hayallerdesin şimdi, biliyorum.
Umurunda olmasın, seslenme bakalım

Sanma ki güzelim, bu devran böyle sürecek.
Nasıl olsa dertler, özlemler, bir gün bitecek.
Bu can sana kavuşmasa da, ölüp gidecek.
Ahirette sorarlar, seslenme bakalım.