En güzel şiir olmuştu
o gün,
ismimi seslenişinle,
değil de;
bana “gülüm” deyişindeki
gülüşünle.
Bir an, zaman durdu sanki
göğsümde çırpınan serçeler sustu
kalbim, adını bir dua gibi
dudağımda taşıdı usulca
ne söylesem eksik kalırdı
senin o bakışının yanında.
Gülüşünde gizli bir bahar
tenimde esen serin bir rüzgâr
ne sevda, ne düş, ne de masal
hiçbiri anlatamaz seni
çünkü sen,
en güzel yerinden inandığım bir “olabilir”din.
15.07.2019
Gülay Özdemir
Kayıt Tarihi : 22.6.2020 16:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Telefondaki itiraf :))
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!