Sesini Özledim Şiiri - Muhammed Yağmur

Konuşmadığın her gün biraz daha eksiliyorum,
Bir sesinle tamamlanacak gibiyim Pınar…
Bir kelimen, bir “nasılsın” bile
Öyle derin geliyor ki hayalimde.

Biliyor musun,
İnsan bazen bir sesi özler sadece…
Ne göz, ne dokunuş…
Sadece o tanıdık tonda saklı bir hayat vardır.

Senin sesin…
İçinde hem bahar vardı hem de sonbahar,
Hem umutla uyanmak,
Hem de vazgeçmenin yorgunluğu.

Şimdi sessizliğin çığlık gibi çarpıyor duvarlara,
Telefon çalsa kalbim yerinden fırlayacak
Ama o aramıyor…
Çünkü sen yoksun… çünkü artık susuyorsun bana.

En çok da bunu kabullenemiyor insan,
Sesini ezberlemişken
Seni duyamamak.
Bir gün unuturum sanmıştım,
Ama senin sesin unutulmuyor Pınar…
Her gece yeniden fısıldıyor içimde:
“Geç kaldın…”