Sesin Kaldı Şiiri - Muhammed Yağmur

Gittin…
Ama sesin kaldı duvarlarda,
Her sabah yankılanan bir anı gibi.
Bazen bir fısıltı oluyor,
Bazen uykumdan uyandıran bir çığlık.

Ben seni en çok sesinle sevdim,
Konuşmandaki o sıcaklıkla,
Her kelimede sanki içimi okuyan o tonla.
Bir defa duydum ya seni,
Bir daha hiçbir sessizlik aynı gelmedi bana.

Artık konuşmuyorsun…
Ama ben seni hâlâ duyuyorum içimde.
Bir şarkının ortasında,
Ya da gece rüzgârında,
Adımı andığını sanıyorum bazen.

Ne zaman gözlerimi kapasam,
O ilk “merhaba”n çalıyor kulaklarımda.
Ve ne zaman birileri seslense bana,
Senin gibi söylemediklerini anlıyorum en çok.

Sen gittin…
Ama bu şehirde hâlâ senin sesin geziyor.
Radyoda, rüyada, yağmurda…
Senden geriye kalan her şey sustu,
Bir tek sesin kaldı,
Ve ben o sesle her gün yeniden kırılıyorum.