17 Ağustos 1999 Marmara Depremi’nin 23. Yıldönümünde depremde yaşamlarını yitiren tüm canlarımızı saygı, özlem ve rahmetle anıyorum.
SESİMİ DUYAN VAR MI ?
(akrostiş)
S aat üç sıfır iki kırk beş saniye sürdü
E n büyük felâketi yaşayan herkes gördü
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
