İnsanım ben,
Yanılgıların bakir kucağında.
Döktüm içim bir akşam üstü yalnızlıklara.
Ve kızıl bir sevdayla uyandım,
Bin bir gecedir uyuduğum kirli uykulardan..
Uyandığımda mevsim,düşlerimden de kıştı;
Uzattım ellerimi sırlanmış boşluklara,
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta