Güneşe daha yakın olduğumdan mı,
yoksa bulutların üzerinde olduğumdan mı bilmiyorum,
gözlerimde mavi bir yıldızın pırıltısı,
yüzümde bir tebessümle selamladım gökyüzünü ve denizleri...
Ne tuhaf,
gökyüzü bir deniz gibi
Sensiz kaldığım an öyle bir acı doldu ki içime,
hiçbir şey acıtamadı bir daha canımı,
bir daha hiçbir şey hissetmedim.
Öyle üşüdüm ki o an,
öyle bir buz kesti ki yüreğimin ta içi,
bir daha hiç üşümedim.
Hayatın matematiği farklıymış,
seni sevince anladım,
bana seni ekleyince sonsuza yakınsadı,
seni çıkarınca bir de baktım,
benden geriye hiçbir şey kalmadı.
Kitaplarda okuduğum,
şarkılarda dinlendiğim,
şiirlerce seslendiğim,
sen...
Dualarda istediğim,
Ben sensiz, sen bensiz kalınca,
bizi birleştiren kader bir gün ayırınca,
unutma ne olur, ara sıra hatırla...
Dudağında beliren acı bir tebessümden sonra,
gözlerin dolsa da,
yüreğin yaşanan her şeyden,
Yağmura şiir yazsam,
güneşin hatırı kalacaktı,
geceye şiir yazsam, yıldızların...
Ben şiirlerimi sana yazdım sevgili,
çünkü sen;
dünyam, gökyüzüm, her şeyimsin.
Adımda adın gizli,
kalbimde aşkın...
Adında dünyam ve tüm kainatın izi,
adımda çok sevdiğimiz o ağacın gölgesinde
papatyadan bir taç,
bilirim kalbinin derinlerindeki kor parçalarını
Sizler, zor günlerimde yanımda olan,
nazımı, hatta kahrımı çekenler.
Sizler, paylaştıkça dertlerimin azaldığı,
mutluluklarımın arttığı...
Sizler, hayallerimi anlattığım,
yanında yanlış anlarlar mı diye korkmadan konuştuklarım.
Son bir umut,
son bir dua,
son bir gülüş,
son bir nefes kaldı senden bana,
ne olur onu da benden alma…
Ağlama, hadi sil gözyaşlarını,
anlat bana yüreğindeki dünyaları,
hayatı soruyorsun demek,
unutma, sadece nefes almak değil yaşamak !
Sana düşünme diyecekler,
sonuçlara varamazsın, anlayamazsın diye,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!