Ben gülerken bile,
ağlar içimde bir parça her zaman,
dünyanın bir yerlerinde,
birilerinin ağladığını hisseder
ve ağlar...
Hayır, bırakma elimi...
bilmiyor musun ki sensizlik ölümün diğer adı...
Nefes alsam da yaşar mıyım sanıyorsun,
gözlerinde ışıltı,
yüzünde gülümseme yoksa insanın
ve hayalleri yoksa geleceğe dair,
Hayallerim var hayata dair...
Ve hayal edebiliyorsam,
ulaşabileceğime de inanırım.
Ve inanırım ki bazı hayaller yıldızlar gibidir,
ulaşamasam da dünyama ışık verir.
Birgün git desem de,
sakın gitme demiştin...
Şimdi sen git dedin ya,
gitsem mi yoksa gitmesem mi bilemedim,
ama öyle bir git dedin ki,
git derken gözlerin öyle uzaktı,
Ölmek mi zor bir başına,
anılarla yaşamak mı,
gülmek mi zor acılara,
yalnızlığa ağlamak mı...
Aşmak mı zor engelleri,
Bazen şarkılar söylerim,
bazen şiirler.
Bazen gözlerinde susarım,
bazen dudaklarında..
Ne de olsa kelimeler yetersiz kalıyor,
herşeyi anlatmaya.
Bir varmış bir yokmuş
diye başlayan masallar gibidir hayat...
Bir vardır, bir yoktur dünya
ve içindeki her şey,
yani bir masaldır aslında yaşamak...
Ömründe bir kere olsun bir düşe uyanmalı insan,
bir gülüşe adamalı tüm hayatı.
Bir mucizeye tanık olmalı en azından.
En gerçek düşün,
en içten gülüşün,
en büyük mucizenin sevgi olduğunu anlamadan gözlerini kapamamalı hayata...
Sensiz kaldığım an öyle bir acı doldu ki içime,
hiçbir şey acıtamadı bir daha canımı,
bir daha hiçbir şey hissetmedim.
Öyle üşüdüm ki o an,
öyle bir buz kesti ki yüreğimin ta içi,
bir daha hiç üşümedim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!