rüzgardan kulaklarım acır benim
yağmurda başım çatlar
içimde koparda deli fırtına
yine de gülmek gelir bütün olanlara
bir duruş diye biliriz buna
bir acının bir kahkahada yok edilmesi
hani sessizlik içinde bir çığlık kopar ya
yüzümüzü vurmuşuz karanlığa
içimizdeki kopan çığlıkta derin bir sessizlik
şöyle bir mum alevi kadar aydınlık
bir odanın içinde
oturmuşuz masaya
bazen kendinizi bir çıkmaz sokağın içinde
yolunuzu ararken bulduğunuz oldu mu?
Sanki içinizde bir fırtına koparken,
büyük sessizlik parçalarken kalbinizi,
hiç sesinizin çıkmadığı an
durup düşündünüz mü? bir kere bile bu dünyanın
Karşımdayken birşey söylemeyişinden belliydi,
Sessizliğe son noktayı benim koyacağım.
Ama yapmadım.
Seni her gördüğümde
Bir Virgül hakkım olsun diye.
Yalnızlığın efkarı sarmış heryanı,
Gitmedi hala şu kara bulutlar.
Kapalı her yer zindanlarla aynı,
Neden dumanlı mutluluklar.
Kalbimdeki hicran çok derin,
ağır bir yürek benim ki
içinde kan pıhtılaşması
damarlarımdan akan keder
hep engel olarak çıktı kader
gel anla beni.
şu saatten sonra yok biliyorum
kanayan ellerimi tutacak.
ben geçmişteki izlerle avunarak
yüzümü yere eğiyorum.
aynalar bile küsmüş kaderime,
ben kederin ellerinde soluyorum.
Durulur mu sanıyorsun bu karmaşa içinde dümdüz
durulmuyor işte
yorgun gönülde derin bir sızı
gider mi sanıyorsun susmakla
konuşmak desen bin türlü günah
yok ki günahı kaldıracak yazı
değişecek her şey
tam da kafanın içindeki gibi olmayacak
bekle
sırça köşküne bir göz atıp çıkacağım
hani her şey yerli yerinde mi
inan merakındayım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!