Serra Yetek Şiirleri - Şair Serra Yetek

hangi yöne dönsem yüzümü sen
kurtuluşum yok biliyorum
adını yazdığımdan beri gönül sayfama
silemiyorum.
kime danıştıysam bu gönül derdini
herkes keşke bu kadar sevmeseydin dedi

gelişi güzel sevilir mi hiç
sevdin mi kalpten seveceksin
gelişi güzel öpülür mü hiç
öptün mü dudaklarını değireceksin
öyle uzaktan sarılmak olur mu hiç
şöyle, içten sımsıkı sarılıp

Yüksek ve dar bir kaldırımda
yürümek gibi sen ve aşk
düşmekten korkmak
yüksek olduğu için.
dar olduğundan
düşünce tutamaman ihtimali.

dağılmış gitmiş
hücremin her zerresine hüzün.
yüzümü sürdüğüm her dosttan
bir zerre aldım.
yüreğim tanıdığından beri hüznü,
bütün benimle paylaşılanları topladım.

Benim denizlerim hiç sığ olmadı.yüzü asık,sisli günlerimde oldu. güleç,aydınlık günlerimde.umutlanmayıda öğrendim,umudum kırıldığında kabuğuma çekilmeyide.başarıyıda tattım,başarısızlığıda.tek başıma sırılsıklamda oldum kimse bilmeden. ne sular yuttum ben...
kimse kimsenin elinden tutmazken kimlerin elinden tuttum,sırf benim gibi su yutmasınlar diye. Gezdim,eğlendim,yanlızlıktanda kıvrandım.insanıda gördüm,müsvettesinide.vefalısınıda gördüm,vefasızınıda. Üç kuruşa kendini satanınıda,satın alınanıda. Saygısızınıda gördüm,saygılısınıda.Sevmeyide bildim,nefret etmeyide. HEP DERİNLERDE ÖĞRENDİM HİSSETMEYİ... KAPKAÇCI ŞAİRLER GİBİ YAPAMADIM HİÇ... SEVİLENİN KALBİNİ İZİNSİZ ÇALIP,İÇİNİ BOŞALTIP BİR KENARA ATMAYI. HEMDE HİÇ DELİL BIRAKMADAN...BÜTÜN KUSURUM BUNDAN...


04.01.2013

git
bugün burada beni bırak ve git
gözün arkada kalmasın
tuttuğum matemli yasın adı yalnızlık
içimde koptu derin bir çığlık
sen de duyamazsın onlarda

tam köşeden dönerken bir silah sesi
hani ayağımız dolaşır ya birbirine dolaştırmış birbirimizi.
tam köşeden dönerken bir gözyaşı izi
hani silmek isteriz ya sildirmiş bütün gözlerimizdeki gizi.
tam köşeden dönerken bir ayak sesi
hani kulağımız duyar ya ve derki terk ettim sizi.

acıyor içim
yalanım yok
asırlardır yalnızım
söyleyecek sözüm yok
gözümden düşen yaşları
sayacak zaman yok

gittiğin için bile olsa kızamıyorum sana
ellerimi kollarımı bağlayan bir şey var
sana anlatmadığım yalnızlıklarım
karanlık gecelerde akan gözyaşlarım
acımı içime gömüp gömüp ağladığım gecelerim var
yüzümü ellerimi unuttuğum

ağırlığı çoktur yalnızlığın,
ben seni her gördüğümde,
kendi terazimin ağır çekmesinden yakınıp,
ağırlıklardan birini almanı diliyorum.