Seni sen yapan
Ela gözlerindeki yaşam
Ve ışık oradan
Aralıksız sızan…
Bize verdiğin
Hasta yatağından
Terkedip gidemedim seni
Kabuslu gecelerde
Koynunda uyuduğum
Annemdin çünkü...
Koyamadım da büsbütün
Yüreğimi yüreğinin üstüne
Biliyorum oradasın
kalbimin içinde
Az ağlıyorum o yüzden
Seni özlediğim gecelerde
Tanrı merhametli
Almıyor büsbütün sevdiklerimizi
Her ölümden gözlerimi araladığımda
Karşıma çıkan devdin
Ama şimdi küçülüyorsun
‘’Yaşamak’’
Ağustos 1998 Ankara
Ben sevmek nedir bilmem
Ama sen kaygılarımsın
Soruşturmada yüreğimin çift atışı
Gözaltında ölümümsün
Ayrılığını dağlara yazdığım
Uzağına koma beni
Ben çoktandır ölüyüm
Hiç bir ateş yakmıyor artık beni
Hiç bir su boğmuyor
hiç çıkmasam da yukarıya
nefes alıyorum suyun dibinde...
Bir kent ve
bir sevda arasına
sıkışan
bir göçmen
gitse de olur kalsa da artık
Ne alıkoyan sevdasıydı
Kanımda dolaşan trajedi
Düşlerimden çalıyor yıldızları
Ve ben her gece
Karanlıkta kalıyorum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!