Örümcek ağlarına asılı anıların
Melodisini dinliyorum aylardır...
Ellerime bulaşan bu gürültüyle
Dokunduğum her şiir
Çürümüş tahtalar arasından
Ya ölüme al beni
Ya da yaşamdayken
Tutma ellerimden…
Hiç kimse
Aşamıyor senin sevgini
Güneşi
Yapraklarında öldürüyor
Sonbahar.
Ve teker teker
Döküyor
Çürüsün diye
Yüreğime batıyor
Bu ıslak sokaklar
Kaldırım taşları arasına sızan
Yalnızlık
Ve şiir kokan sinler
Ellerimdeki büyü
yaşama taşınıyor
Ve bir kadının bedenine hapsoluyor
‘’utku’’
14 Şubat 1999
Oturuyor karşımda
O'na verilen şekerin karşılığını
Bir süre uslu durarak
Ödemek isteyen
bir ç.ocuk gibi
Ayda bir
Gittin bir bahar vakti
Sormadım daha
Baharlar hep böyle mi? diye,
Ve giderken kar yağıyor muydu?
Yüreğine...
Bırak yalnız kalsın
yıldızlar
Ay taze bir aşk misali
yansın sönsün
Gece ve karanlık hummalı bir
Tül gibi örtülsün üzerlerine
Sokak lambaları altında
sahipsiz sevdalar
Ve seni öyle buldum
yüreğime kayan
çoban yıldızı...
Aşk bir oyuncak,
Heyecanlandırı,mutlandırır,
kırılıverir.
Ve aşk dönüşü olmayan bir şeydir.
Parlak bir bilyedir,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!