Şerife Çoban Şiirleri - Şair Şerife Çoban

Doğru, güzel öğretirsen,
Emek senin bil istedim.
Yanlış şeyler öğretirsen,
Vebal senin bil istedim.

Benim beynim boş bir kaset,

Güzelliği başkadır Anadolu’mun,
Her semtinde yiğitlik var, mertlik var.
Kızları bir başka nazlıdır ama,
Yiğidinde bir asalet, sertlik var.

Elleriyle nakış işler kızları,

Memleketimin kararan alınyazısı;
Bin yıldır bitmeyen ah şu kardeş kavgası!
Mazini görürsen atine verirsin yön,
uyan medîd uykudan kardeşliğe geri dön.
Hatırla ki o dehşeti maziyi,
eskiden de aramıza tefrika girmedi mi?

Sevgi dolu bir bakardı,
Beni sever, hep okşardı.
Baba değil sanki candı,
Çok özledim babam seni.

Her zaman arkamızda,

Bazen ben de sularım,
Severim çiçekleri.
Korurum hiç ezdirmem,
Onlarla mutluyum ben.

Ben savaş çocuğuyum;
Yemyeşil çayırlarda
Oynayamadım oyuncaklarımla
Mavi bir gök kubbede
Uçuramadım uçurtmamı.
Ayaklarım çıplak;