Şeref Köşker Şiirleri - Şair Şeref Köşker

çavuş selam verdi babama oo bayram efendi hoşgelmissin afiyet olsun sağolasın
hasan efendi sen nasılsın gel buyur çay içelim dedi sağolasın teşekkür ederim
ben bir çocuklara bakayımda sonra gelirim bayram abi dedi
babam birtaraftanda çavuşun elindeki balıkları görünce nerde yakaladın
balıkları hasan efendi haa ben yakalamadım onları şeref sulama kanalında

birkaç hafta sorunsuz çalıştım yine bir pazar günüydü aynı yere
boya sandığını bıraktım elimde papuçla etrafta dolaşıyorum
bir ayakkabı aldım boyamak için sandığı bıraktığım yere doğru yürüyorum
birde baktımki sandık yerinde yok birisi çalmış şok olmuştum çok üzüldüm
ağladım elimdeki ayakkabıyı sahibine geri götürdüm adam şaşırdı
ne oldu niye boyamadın dedi abi boya sandığını çalmışlar kusura bakma dedim

bizi ayakta karşıladılar abdullah bey hoş geldiniz sefalar getirdiniz
adam dayımın elindeki paketleri aldı şöyle buyur abi diye bize yol göstererek
iki kişilik bir odaya paketleri bıraktı peştemal havluda getirdi
ben soyundum peştemalı dayım belime doladı kendiside elbiselerini çıkartmaya başlarken
yeğenim sen az dışarda beni bekle derken benden birşey saklıyor
gibiydi merak ettim

başımı öne eğdim ses etmedim dayım aldı diyemedim
belki dayım kendisi söylemek ister diye düşündüm dayımda birşey söylemedi
çok ince ruhluydu dayım beni rencide etmek istememiş olabilir.
bir süre sonra dayım şeref bizim bahçe çok geniş ve güzel mesutuda al yanına bahçede
biraz dolaşın eylenin hem etrafı görürsün oynayın dedi
ben anladım tabi dayımla nenem özel konuşacaklardı

tamam yarın götürecem seni anana ama bana söz vereceksin
ne için onun yanına sık sık gidipte rahatsız edmeyeceksin tamammı
rahatsızlık ne kelime nene o benim anam
oğlum bir yuvası dağıldı siz perişan oldunuz ordada iki oğlu oldu
şimdi onlarda sizin gibi perişanmı olsun
yok nene istemem onlar bizim gibi olmasın

evet içimden ruhumdan konuşuyorum seninle anneciğim
kalbimden sessizce geçen derin duygularımın ve düşüncelerimin büyüsü
yengemin kapıdan içeri girmesiyle son buldu
mesuda süt hazırlamış uyandırdı içirdi banada sende istermisin diye sordu
teşekkür ettim sütü pek sevmezdim yengem bakkala ekmek almaya gidebilirmisin
şeref dedi hemen kalktım yerimden kıyafetlerimi giydim elimi yüzümü yıkadım

Nereden bakarsan bak elinde kalır
Hoşa gidecek bir yanın yok senin
Hep kendine yontuyorsun
Karnın doysa bile gözün aç senin

Nereden bakarsan bak elinde kalır

gelen selahattin abi hanımı emine ablaydı beraber buyur ettim içeriye
selahattin abi babam gibi at arabacıydı emine abla bizim sokakta
bir kızı bir oğluyla yaşayan dul bir kadındı selahattin abinin eşi ölünce
babam annemle ikisinin evlenmelerine aracı olup yuva kurmalarını sağlamıştı
onlar nerdeyse iki güne bir mütemadiyen gelirdi bize zaten
sonra iki bardak çay içerler uyuklar uyuklar sonrada kalkıp evlerine giderlerdi

hepimizde beşinci ve son sınıfa geçiyorduk buna en çok ben sevinmiştim
derslerim çok da iyi denecek seviyede deyildi
son ders zili çaldı tabi mutlu bir şekilde evlerimizin yolunu tuttuk
ben bizim evin sokağına girerken evinin penceresinden birgül abla seslendi
oğlum yaklaşta sana birşey diyeceğim buyur abla dedim kapısın önünde bekledim.
seni akşam bir yere göndersem gidermisin giderim tabi abla emriniz olur dedim

bunu yüreğim kabul etmiyordu gerçeği öğrenmeliydim?
eve geldim sınıfımı geçtiğimi tatilde köye gitmek istediğimi
fatma anama söyledim
hayır ne köyüymüş bir yere gidemezsin
ben pamuğa gideceğim sende benimle beraber geleceksin dedi
sert bir üslupla