Ben yazasım var diyorum
Sen yaz-ı asarsan kış küser
İlkbaharın solar
Son baharın olurum diyorsun.
Sen baharım olmayı göze aldın da
Geride bırakılmış olmak ile gride kalmış olmak
bir hayli zamandır aynıymış bir birinin aynasıymış gibi geliyor.
Radyodan bir türkü misafir oluyor kulaklarıma
“Sinemde gizli yaramı” belki de ben dışında herkes biliyor
Çocuklar büyüdükçe kirlenir biliyor musun?
Düşünsene biz sokak arasında gazozuna maç yapan, ip atlayan, saklambaç oynayan ve karşılık beklemeden sevmeyi bilen cocuklardık. Büyüdük ve kirlendik.
Üstünümüzdeki kirin bir çözümü hep oldu ama gönlümüzdeki lekenin izi hep kaldı.
O küçükken gözümüzden saçılan ışık varya... hah iste o ışık gittikçe söndü. Kimimiz hiç görmediğimiz insanların yüzümüzü görmek için taktığı bir altın parçası ile evli sayılırız. Hayalimizin çalınması yetmez ,köle pazarında satılmış gibi hiç tanımadınız bir adamın koynuna giri veririz. Aşkı sevdayı bilene ne acı bir andır o! Anlatmak için 29 harf yetmez. Anlamayana lafta anlatılmaz.
Sadece kısmet değilmiş yaşananlar cümlesi
Yüreğindeki karanlığı aydınlık yarınlara ulaştırmaz.
Nasip değilmiş demekte boş
Hele ki insanlıktan nasiplenmemiş olana
Kimi yaşar hak ettiği ne varsa
Lakin yaşar ne yaşar ne yaşamaz
Ne tuhaf bir şeydir şu geçmişten medet ummak
Geçmiş işte söylenecek tek şey geçmiş olsun dur ancak.
Ve sonunda benimle yürüyebilecek kimse kalmadı.
Üzülüyorum aslında hepsi geride kaldı.
Oysa benimle yürümek o kadar kolaydı ki
Kim yorulursa sırtıma taşırdım.
Gitme demem
Kendi yalnızlığına yenik düşmem
Yamalı sevdalara
Hey âşık olduğunu sanan insan
Bende en az senin kadar suçluyum
Ve senin kadar hırsızım bu sevda da
Gitmeye yeltendi
Hükmünü giydiğim darağacın da
Son isteğimi benden önce toprağa bahşetti ve gitti.
Çok şiddetli gürültüler de büyümüşte
Aşkın yerini şiddetli sevgisizlik almış
Bir anda yeni bir hayata
Yersiz ve tanıksız başlamış bir kız çocuğu gibiyim.
Ya da erkek!
Mühim değil çocukluk işte!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!