Bilincin ve susuşun tedirgin boşluğu büyürken içimde,
Yürüdüm zamanın kutsal acısını hiçleyerek.
Yürüdüm tarihsel acılar ormanından
yaralı gövdemi gölgelere çarparak.
Kesik derimden sıcak bir kan damlacığı fırladı küçük bir çukurun ensiz yüzeyine.
Kapadı kök veren ağaçların kalın damarlarını.
İnce bir çiçek açtı onların ölüsünden.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta