Sensizlik Şiiri - Erencan Sağıroğlu

Dışarda malum bir şubat günü,
Yağmur, çamur, soğuk ve bir o kadar ürpertici
Bilirsin Istanbul’u, Istanbul şubata teslim
Ben de sensizliğe anneciğim

Oturup düşünmek sabahdan akşama kadar,
Yazmak parmaklar yoruluncaya kadar,
Sesini duymak bir parça ferahlamak uğruna
İşte o an ben sensizliğe teslim anneciğim

Biliyorum, yanımdasın beni görüyorsun,
Biliyorumki, birkaçgüne kalmaz sütüm yine başucumda olcak,
Her sabah senin sesinle uyanacağım, yeni bir güne
Ama bu sabahlar ben sensizliğe teslim anneciğim

Durmak istiyorum birazcık, dinlenmek,
Yanında olmak istiyorum, sen bilmesende,
Olmuyor, hayat zorluyor, hayat koşturuyor,
Anlıyorum ki, ben sensizliğe teslim anneciğim

Gecelerin o kadar da uzun olmadığını öğrendim,
Üç beş saatlik yolculuklar olduğunu sadece,
Ama öğrendimki sensiz geçen saatlerin sonsuzluğunu,
Sonsuzluk içinde ben sensizliğe teslim anneciğim

Hayat akıyor sonsuzluğa doğru, sanki sonsuzmuş gibi,
Bizde yaşıyoruz sonsuzluğa doğru, sanki sonsuzmuşuz gibi,
Sen de iyileşiyorsun yavaş yavaş bize doğru, bizi anlıyormuşsun gibi,
Zaman yavaşladıkça ben sensizliğe teslim anneciğim,

Gecenin bir yarısında gökte görünen melekler,
Elbette beni duydular, yağmur denen şey gözyaşlarıydı,
Görmek kolay mı dersen, birgün sende görürsün anneciğim,
Ama şunu anladımki, sensiz hayat çok zor be anneciğim,
İşte o zaman ben çaresizliğe teslim anneciğim.

16/02/2001 Istanbul