Yeller dudaklarımdan alsın zehirli sözcüklerimi
Yağmurlar yanağını ıslatsın yakan gözyaşlarımla
Kaybetme korkularım en yüce dağlar ardına sığınsın
Şimşek olup çaksın öfkelerim sensiz kış akşamlarında
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta