M - 2
Bir sabah güneş daha doğarken henüz yeni penceremden
Ufuk çizgisinde kayıyordu yıldızlar, batıyordu bütün bir gezegen
Cansız ışıkları evimin, nereye düşeceğini bilmiyordu kapımda
Arttıkça sitemi rüyalarımın; sadece susuyordu yalnızlığın ayak sesleri
Düşen her yaprak rüzgârın peşinde delicesine savrulup kayboluyordu
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta