Aşk Kendini Öldürür
Her top direkten dönmüştür,
Heybetini kaybetmiş bir çığ gibi.
Ne bir dağcının umrundasındır,
Ne de kanadı donmuş kırlangıcın.
Avunmanın 1. Yolu
duş al derler, ağır bastığında hüzün.
dinleme onları;
at kendini denize.
Ölümüm
Metan gazı boğulmaları, eşsiz.
Ölümün en illetidir herhalde.
Bir yumruk ki kursağımda; inmiyor, diz çöktürtüyor.
Tahtadan At Gibi…
Arzular çatıştığında
bir anlık mutluluğa kurban edilir
—verilmiş güzel sözler—
Sorgumdayım
Ne yana dönsem bir hayvan, yanımın sorgusundayım.
Bu kudurmuşluğumun döl seli nereden bilemeden,
en küçük dalgınlığıma bin hayvan yanım tecavüzü.
İstanbul
Pasın demir işgali,
uçurtma flörtleri gök mavisi.
Karbonu dökük aynanın cam sıradanlığı,
miladı dolmuş kahramanlar.
Yenilgi
Avuçlarında çıldırırken yenilmişliğin...
kanatan yaraları tuzlar mı bilge yerin? tamay önal polat
hiroşimada atomların açtığı çukurlara
Yüzün Yok Senin
farkına varıyorum:
yüzüm yok benim…
yamalardan örtünürken sancılı yaraların,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!