Avunmanın 4. Yolu
Kalabalıkların içinde kaybol derler —
çözüm değil.
Kalabalıkların ortasında yalnızlığını görmek
Alıcıyım tüm hüzünlere
Kaybolma arefelerinde göstermeden kendimizi sevecenlerimize
Yar dudaklarından çıkmış sözlerden alınganlıklarımı edinmiş
Beklemeden kimseyi
Umursanmadan kimseden
Aşk Kendini Öldürür
Her top direkten dönmüştür,
Heybetini kaybetmiş bir çığ gibi.
Ne bir dağcının umrundasındır,
Ne de kanadı donmuş kırlangıcın.
Avunmanın 1. Yolu
duş al derler, ağır bastığında hüzün.
dinleme onları;
at kendini denize.
İstanbul
Pasın demir işgali,
uçurtma flörtleri gök mavisi.
Karbonu dökük aynanın cam sıradanlığı,
miladı dolmuş kahramanlar.
Ve kaç Şubat daha uğurlayacağım sensiz?
Gözlerin — unutma beni…
Acı bastı sol yanıma;
yusufçuk böcekleri gibiydi sevgilerin:
ansızın gelmen, ansızın gitmen.
Kadınım
tüberkiloz mikroplarının bedenini işgal ettiği vakitlerde
nasıl dı yüzündeki asma ağacı buruşukluğu
unutmadım,
yetim çaresizliğinde ki gözlerini,
GAZZE
kaldığı yerden sürüyor hayat
birlikte,beraber
çocukların öldüğü haberleri geliyor gazze den
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!