Seninle Her Akşam Şiiri - Huban Asena Özkan

Akşamın son ışığı düştüğünde,
Ellerini düşünüyorum.
Nasıl da sıcak avuçların,
Soğuk çayımı bile ısıtan.
Saçların o siyah hüzünle değil,
Sessizce dinleyişinle çaldın kalbimi.

Gözlerin sonsuz bir orman değil,
Suskunluğumu anlayan bir dil.
“Güzel” dediğim her şey,
Yalanlara değil,
Sözlerinin dürüst kırışıklıklarına.
Öfken bile bir çocuk gibi temiz,
Kırgınlıkların bile şiir…

Bir gülüşün var,
Yarısı hüzün, yarısı cesaret.
Yüzümdeki çizgileri okurken,
“Burası benim evim,” dedin.
Hiç kapı kilitlemedin,
Çünkü güvenmek en büyük anahtardı.

Şimdi sokaklar senin kokunla dolu,
Bir bakışın yetiyor aydınlatmaya.
Geceleri yıldızları saymıyorum,
Çünkü en parlak ışık,
Yüzüme bakarken
Bıraktığın o sıcak iz…

Ve işte,
Bana öğrettiğin tek şey
Aşk,
Hiçbir haritada olmayan
Ama her adımda
Yürüdüğümüz
O görünmez yol…