Cennet kalabalığında yabancılık çekerken.
Kendimi aşk denen ırmağın akışına bıraktım.
Sonsuz ruhtan nefes üflerken bedenime,
Kayboluşlarımda hep sen vardın...
Bilinmezliğin kesilip eksilmeyen bilgisinde,
Şah damarımdan da yakındın bana.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
