Sevda Ve Yorgunluk Şiiri - Ali Admış

Seni sevmek, başlarda çok umutlu;
İlk görüşümde, kalbim çok huzurlu.
Yan yana iken, yüreğim heyecan dolu,
Aklıma her geldiğinde, en güzel duygu.

Seni sevmek, herkese meşgul olmak;
Hatırladıkça seni, çok mutlu olmak.
Gördüğümde, sana doğru koşmak,
Dinmeyen bir hasret, sana sarılmak.

Seni sevmek, sürekli seni özlemek;
Zamanın durması, o an seni izlemek.
Mutluluğun adı, seni her an görebilmek;
Ah, ne de güzel şey, seni çözebilmek.

Seni sevmek, kalbimin ritminin düzelmesi;
Bedenimin, ruhumun, senle şifa bulması.
Aklımın her şeyi unutup, sana dalıp gitmesi;
Varlığının kalbimde, sönmeyen bir meşalesi.

Seni sevmek, çocukluğumdaki ben;
Masum, tertemiz, kirlenmemiş ten.
Verdiğim savaşta, sadece sana yenilen;
Kalbimin ufak çaplı çarpıntısı bazen.

Seni sevmek, doyumsuz bir içim su;
Yazarak, konuşarak, bitiremeyeceğim duygu.
Hayatım boyunca, ilk karşılaştığım bulgu;
Gönlümün her tarafını kaplayan dolgu.

Seni sevmek, çıkmak istemediğim bir bataklık;
Daha da derinlerine inen bir balçık.
Kendimi kollarında hissettiğim rahatlık,
Baktığımda kendimi gördüğüm berraklık.

Seni sevmek, benim en önemli ihtiyacım;
Uyurken de, uyandığımda da hatırladığım.
En karanlık çıkmazlardaki aydınlığım;
Sana, seni, sana olan sevgimi anlatamadığım.

Seni sevmek, bazı zamanlar delice;
Severken seni bu kadar gizlice,
Saklarken seni yüreğimin içinde…
Çıldırmam mümkün mü, sence?

Seni sevmek çok farklı, çok anlamlı;
Kalbim senden habersiz, çok gamlı.
Hasretinden gözlerim sızılayıp yaşardı,
Kalbimin ortasına bir sancı saplandı.

Seni sevmek artık kalbimi yoruyor;
Düşündükçe yokluğunu yüreğim yanıyor.
Sensiz gecelerde gözlerim kan ağlıyor,
Sana olan sevdam, hasretim geçmiyor.

Seni sevmek, tek taraflı acı çekmek;
Sonlarda yıkıntı, harabeye dönmek.
Kulakta çekilmez bir çınlama dinlemek;
Baş ağrısı, uykusuzluk, çok sigara içmek.

Seni sevmek artık kaldıramayacağım ağırlık;
Bazen diyorum, hiç vermeseydim sana tanışık.
Aklım artık almıyor, kafam karma karışık;
Pişman olduğum hata, çıkmayacağım kalabalık.

Seni sevmemek, seni sevmekten zor;
Kalbimde sönmeyen meşale artık kor.
Ölmem için kalbimi biraz daha yor;
Sen, ben öldükten sonra beni merak et, sor.

Seni sevmek istemiyorum artık ben;
Beni mutlu ettiğin kadar üzen de yine sen.
Kederini, ıstırabı artık çek üzerimden;
Kurtulmak istiyorum bu acıdan, bu hederden.

Seni seviyorum, bir o kadar da sevmemek istiyorum.
Daha da yazardım ama seni burada bitirmek istiyorum. 🔏