Seni sevmek kendime en büyük günahım di

Seni Sevmek En Büyük Günahımdı

Seni sevmek...
Kalbimin bile anlayamadığı bir yanılgıydı belki de
Ne zaman gözlerin gözlerime değse,
İçimde bir yangın başlar,
Ama hep ben yanardım… sen hiç bilmezdin.

Dualarıma karıştı adın,
Her gece yıldızlara fısıldadım seni
Rüyalarımdan çıkmadın,
Ama gerçeğimde hep eksiktin, yarımdın…

Sana her gelişim,
Bir vedanın başlangıcıydı aslında
Gülüşünle umut verip,
Soğuk bir bakışla yıktın beni defalarca.

Seni sevmek…
Bir çocuğun boş sokağa "anne" diye seslenmesi gibiydi
Cevap yoktu…
Ama ben hep duyacakmışım gibi bekledim

Sana dokunmak isterken,
Kendimi unuttum
Sana değer verdikçe,
İçimdeki ben küstü bana
Ve şimdi…
Kendimi kaybettiğim yerde seni arıyorum hâlâ

Sen bilmezsin…
Ben seni severken, kendimden vazgeçtim
Dostlarımı susturdum, gururumu ezdim
Sadece bir "gerçekten seviyorum" diyebilesin diye
Ama sen…
Sustuğum her şeyde biraz daha yok oldun

Seni sevmek…
Bile bile kalbimi karanlığa gömmekti
Sonsuz bir yalnızlığa razı olmaktı
Ve şimdi her gözyaşım
Sana ettiğim duaların bedeli gibi akıyor yanaklarımdan

Keşke seni sevmeseydim demek isterdim,
Ama seni sevmek…
Benim en güzel hatam,
Ve en büyük günahımdı

Serhat damar