Başka bedenlere sarılıp uyusan da,
uyuyamadım kiseyle.
Yüzünün gülebildiği geliyor aklıma,
gözlerimin içi gülüyor,yaşla karışık.
Yalnız olmadığını biliyorum
kendine bakabilecek kadar güçlü olmadığını biliyorum
o yüzden mutluyum.
En azından yaşıyorsun,biliyorum.
Adım attığın sokaklarda yürüyorum
Sen bilmeden,seni izliyorum.
Yolda giderken durup,
arkana göz ucu ile bakmaya çalıştığın her yerdeyim..
evet gözüm hala sende.
Nazarın da benim azarın da..
doyamadım ki hiç sana.
İnsan doyabilir mi sevdiğine hiç?
bilmem,ben hiç doyamadım sana...
en azından yaşıyorum...
sana koşabilecek bir çift ayağım,
sevdiğimi söyleyebilecek dilim,
yokluğunu sarıyor olsa da kollarım
ve hissettiklerimi yazabilecek parmaklarım var
seni hep sevecek kocaman bir yüreğim.
Eğer ölürsem senden önce,
gidenin arkasından gelenin
gideni bulacağına inanmıyorum ben.
Eğer düşerse bakışların sebepsiz,
orda beni gördüğünde
SEVDİM SENİ diyebilir misin lütfen? ..
Kayıt Tarihi : 27.3.2013 15:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!