Seni Seninle Yaşamak Şiiri - Ethem Vayvaylı

Seni yıldızlar konuşsun
Yalın bilekleriyle sarsın seni bulutlar
Bakarken ardından yoksul
Ve özünü yitirmiş bir yürekle
Yangın çocukları,
Seni ağlayan dağlar, susan nehirler
Seni sabahlara kadar
Kaçaklar konuşsun,

Ne zaman kalkar kucağından
Yığılı duran hüzün
Ne zaman yol verir cömert gözyaşlarına
Şu dökülü demir gururun
Seni sevdiğimi usulca, titremeden
Söylemek düşer bana
Defalarca, defalarca
Boğulurken hülyam içimde
Biçimsiz terk ederken beni sancılar
Kurtarırken beni sokaklardan devler
Bir yığılı hüzün olup
Omuzlarında, saçlarında
Kucağında kalmak isterim

Seni senle yaşamak en harikası
Kutsanmışı, başkaldırılmışı aşkın
Öykülerin suladığı bir gökyüzü boşluğunda
Düşlerini paylaştığım bir derinlik
Bir yitik ülke lüksüdür inan gözlerin
Varlığın diriliğime bırakılmış soylu anıt
Yokluğun, bir damardan ömür boyu yalnız akmak
Aşkın en harikası
Seni seninle konuşmak...

07 Mayıs 2002/01: 27/Cebeci