Seni Kaybetmek Şiiri - İsmail Özabacı

Kaleminin yazmayacağı gün,
Anla ki ben acı çekiyorum, bir yerde
Ve tükendiği zaman duvarda asılı saatin,
Anla ki ben yokum,
Gözlerim yok,
Yüreğim yok,

Biraz yaş ardımdan, biraz eksiklik, biraz hüzün belki,
Ama devam eden hayatın, uzun yolunda binlerce insan unutturur beni sana,
Belki her eylül yüreğindeki sızı olurum,
Her mart üşürsün belki,
ve nisanda akar yine yağmurun,

Anla ki ben yokum,
Bir aralık akşamı, ayın 6 sı belkide sana yazdığım şiiri okursun,
Ufak bir gözyaşı süzülürken gül yanaklarından aşagı;

seni kaybetmek,
korkuların en büyüğü
osa gerek,
yokluğunu yaşamak,
sensiz bir şehirde,
yaşlanmak öylece,
ağlamak her gece,
en büyüğü olsa gerek,
korkuların
seni kaybetmek...