gittiğin yağmurun ardında kalmıştı sevgin,
yitip giden yalnızlığı yerini hüzne bırakmıştı.
ağaç küsmüştü ormana,
en yalnız yanı yeşil olmasıydı,
herkesle aynı ama yemyeşil.
gözleri vardı onun,
yokluğunda kimseyi kaybedemeyeceği,
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta