Seni Beklerken Aşk

Seni bekliyorum sevgilim,
bir boş sandalye gibi bekliyorum,
üstünde kimsenin oturmadığı
ama her gölgeye hazır duran.
Zaman, ince bir ip
boynuma dolanıyor;
her dakika bir düğüm daha atıyor kendine.
"Alkın Şehri" var,
benim içimden geçen,
hiç kimsenin bilmediği caddeleriyle.
Orada her köşede senin yokluğun var.
Sevgi mi bu?
Yoksa kendi içime kurduğum
karanlık bir tiyatro mu?
Her perde açıldığında,
yine aynı rol:
“Bekleyen Adam.”
Sana sesleniyorum,
bir kapı eşiğine,
çınarlara,
kendi suskunluğuma.
Evet, anlıyorum ki
beklemek dediğin şey,
aşkın en uzun hali.
Aşk