Seni aradığım sokaklara tekrar arkadaş oldum.
Yine geçiyorum yakınlarında bir yerlerden.
Eskiden bir an görebilmek için dualar ederken,
Şimdi mutluluğuna el açıyorum seni beklerken.
Göremesem de seni, içim biraz soluk alıyor.
Seninle aynı şehri paylaşmak bile bana yetebiliyor.
Belki mevsimlerim sensizken yine kör doğuyor.
Ancak seni beklemek öyle ayrıcalıklıydı ki,
İnsan, yaradılışına bunun için dahi şükredebiliyor.
Kavuşma günü sahipsiz rüyalara saklanmış olsa da,
Kalbim ömrüm yettikçe gözlerime kenetleniyor.
Seni aradığım sokaklarla tekrar tekrar arkadaş olup,
Tüm varlığımla seni beklemenin tadına doyuyor.
Kayıt Tarihi : 4.6.2020 15:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!