Bir hüzünlü sonbahar akşamı
Savrulup giden yapraklar ile,
Sonsuzluğa doğru dolu dizgin
Yitik sevdamsın SEN...
Ne vakit demli bir çay içsem,
Sessizce akıp giden bulutlara bakıp,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta