Bir akşam üstüydü gözlerime bakıp gittin
Gözlerin bende kaldı gönlümü viran ettin
Biraz ümit verseydin kahrolmazdım her gece
Keşke bir şey deseydin çekip gitmeden önce.
Şimdi hangi diyarda kiminle yaşıyorsun
Belki de mazimizi anarak ağlıyorsun
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta