Sen istemedin böyle olmasını, bende… İstem dışı yürüyüp gitti sular ayaklarımızın altından içinde bizi sürükleyerek… Kavuşmalara kucak açıp işlendi zaman… Aynı dilden konuşup, farklı tercümelere girişlerimizdi bizi özel kılan… Sen soğuk iklimlerin kardeleni, mevsimler değiştikçe renklenen elvan çiçeği… Sensizliğin nöbetlerini tutuyorum. Hayat umurumda değil ben sensizliği yaşıyorum. Seni seninle olup sensizliğinle yaşamanın girdaplarına sürüklenirken, küçücük bir ışığa göz kırpıyorum. Işığım gözlerindir sevgili… Hayatın sunağına işlenişimiz çiziyor yönünü, farklı bir rüzgâr esiyor çokça hissedilip bizi savuruşuyla… Ne adı belli ne sanı yaşanılası yanlarıyla…
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta