Senin bilmediğin, hiçbir zaman eline geçmeyecek mektuplar yazıyorum kendimce...
Ne kadar sevdiğimi, ne kadar acı çektiğimi bu satırlara haykırıyorum...
Duvarlara anlatıyorum aşkımı. Onlar anlıyor bir sen anlamıyorsun sevdiğim.
Konuştuğum duvarların dili olsa susmazlar asla!
Ben her gece bu şekilde yanıyorum sen bilmeden.
Her gece can çekişiyor hayallerim.
Ve her gece düşlerimde görüyorum o karanlık gözlerini.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var