Önce ellerin kayıp gidecek bir yıldız gibi ellerimden
sonra sesin nefesin bir bir uzaklaşacak benden
git gide ağır gelecek sensizlik yüreğime
en son kokun kalacak tenimde
bir tuhaf olacağım o an
büsbütün sinecek kokun yalnızlığıma
sonra bir rüzgar gelip
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta