Koca bir şehir bir otobüsün arka koltuğunda yavaş yavaş anlamını yitiriyorsa,
Denizin mavisi gittikçe matlaşıyorsa düşlerimde
ve martı çığlıkları cılızlaşıyorsa gün geçtikçe,
Tenha bir sokağın köhnemiş evlerinin çatısından eserkenki; rüzgarın ıslığı
ve gecenin karanlığını aydınlatırken bir kadının gözbebekleri ay misali,
sesinin en kısığı kapı gıcırtısına dahi yenik düşüyorsa
Ve korkuyorsam; kalabalıklara inat yanlızlıktan;
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta