Sen Yürüdükçe Martılar Susardı

Kenti yalnızlıklar basardı sen gidince
Tetikler dururdu anılar bir hüznü içimde
Ve öyle uçurumlar açardı ki yokluğun
Sokulurdu hasretin koylarıma sessizce.

Sen yürürken sahilde martılar susardı
Kentin bütün sokakları ardından bakardı
Ve öyle yakışırdı ki günbatımları sana
Şairler bile seni anlatmaya korkardı

Seni hayal ederek tüm sınırlarımı zorlardım
Yelken açardım sevdanla yeni ufuklara doğru
Ve anladım ki yaşamak zor bir yolculukmuş
Koruyabilmekmiş ısrarla içindeki umudu.