Ta ortasinda,
Dokunmadan dokunulmadan.
Üstü örtülü peceli bir suskuya
Gömü verdi herseyi.
Yeri öperken karanliklar,
Isiklar sönerken bir yerlerde,
Icine yada disina kapanirken kapilar,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta