Sen Yokken Şiiri - Levent Şen

yıldızlar parlaklığını yitiriyor sen yokken
güneş sönüveriyor
ay, gizemini kaybediyor
hayalkırıklığının en büyüğü
gelip kapıma dayanıyor
yumruklarının şiddeti kulaklarımda patlıyor

sen yokken
dizlerim göğsümde oluyor
gözyaşlarım dizimde...
sen yokken karanlık oluyor her taraf
rıhtımıma yanaşıyor gizemli sonsuzluk
sen yokken mitolojik savaşlar veriyor gönlüm

sen yokken
hep yenik düşüyorum hayata
sen yoken
eksik kalıyor bir tarafım
sen yokken, bırakıyorum kendimi yokluğuna...