Sen ve ben New York Şiiri - Yusufcan Köksal

seni sevmekten nefret ediyorum New York,
asiklarin sehri sen, peki neden ben bu haldeyim.
kelepcelendi sana bak sokaklarindaki kalabalik yalnizligim..
bak aslinda hic bir sey yok, yok.. sen ve ben, New york..

dort tarafimi suyla cevirdin, ama ben yine de ozledim.
kaybolur mu izleri yasanmislarin bir gun cekip gidersem
ruzgara acilinca katlanmanin acisini unutan bir kagit gemi gibi,
ama ya sonra hasret cekersem sokaklarindaki sonsuz esintiye.

seni sevmekten nefret ediyorum New York
canliliginla, yakinliginla zehirliyorsun beni adeta
ha gittim ha gidecegim ama ne care ruhum kurumus
ve aslinda hic bir sey yok, sadece sen ve ben New york...

derdim ya bir zamanlar yagmurda belli olmaz
belki ondandir anlamsizligim ve anlatamamazligim,
ve belki yine ondandir aglayamamazligim,
ha yagdim ha yagacagim ama sen yagdikca yagiyorsun...

New York '09