Sen ve ben Şiiri - Celil Taş

ahh! .. canım
o sokaklarda çılgınca dolaşmadık
oturmadık bir sonbahar akşamı parkta
seyretmedik güneşin kızıl kızıl batışını
ve ay ışığı nın çıkışını
ıslanmadık hiç bahar yağmurunun altında
biliyor mu sun?

ama birtanem
o sevimli daracık sokakta
o şirin gece kondu yapılarda
gülebildik beraber hoyratlığımıza
her pencere önünde duruşun
perdeyi aralayışın nasılda kabartıyordu yüreğimi
ve sanki saklanbaç oyunundaydık
sen saklanan
ben arayan
nasılda şendik çocuksu sevincimizle
hatırlıyor mu sun?

ve şimdi birtanem
bir demir yığını gibiyim
ağır bir hava çöküyor üstüme üstüme
soluduğum havada sen varsın
okudukca en agır romanı
dinledikçe en yiğit besteyi
yanık bir ezgi duyunca kulağım
sen geliyorsun aklıma

çocukca sevdiğim mor menekşem
al hançeri vur sineme
lime lime parçala yüreğimi
yak hasretinle beni
savur külümü geceleyin gökyüzüne
unutma seviyorum seni
duyuyor mu sun? ...