Karanlıklara mahkum bu şehirde,
sen varsın diye yolum aydınlanıyor.
Susuzluktan kurumuş çiçekler,
sen varsın diye boyun bükmüyor.
Sabahın ilk saatlerinde güneş,
sen varsın diye merhaba diyor.
Yorgunluktan bitap düşmüş bedenim,
sen varsın diye uykusuz kalabiliyor.
Sen varsın diye mutluyum.
Sen varsın diye umutluyum.
Sen varsın diye pes etmedim.
Sen varsın diye hala yaşıyorum.
Kayıt Tarihi : 18.10.2018 00:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
18 ARALIK 2017 PAZARTESİ

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!