Sen Sabahı Şiiri - Furkan Sevindik

Ahım vahım
Uyandırdı beni sen sabahına
Sen gülüşüne
Hikmeti deryaların seni sevdirdiler bana
Dağınık gazeteler gibiydi ömürler
Sergüzeşt pencerelerde
Patika yolda yürüyensin bazen
Bazen dağ köyünde yalnız yaşayan
Sevgiler getirdim sana
Dermen için
Ne çok uğraştım
Bana bir buse vermen için
Matlubum sen miydi
Yoksa talip matluba mı dönüştü
Sen bahset
Eşyaya hakkını ver
Hükmet afitaba
Bugün durgun su hava
Lamekani gül
Biserüpavi ağla
Kader deyip geçti
Sürrealist amca
Yalnız ağladım geçende
Karşıdan başka biriymiş gibi
Baktım kendime
Ol vaktin seherinde
Rüyamda seni görmedim
Ebedi baharlar ülkesine gittim
Geri bırakmadılar dönemedim
Sevselerdi bahtı açık padişahlar ol didarı reftarı
Gülümseme aşıla bana
Çok yol geldim
Tozlu topraklı engelleri aşa aşa
Sevgili sen benimle öleceksin daha yaşa
Kalamadık bir seninle sağlam baş başa
Hüzün doğurdu sevinci
Sevinç doğurdu üzüntüyü
Süzülür ruhum akşam güneşini hatırlatır
Hiç yarışabilir mi katırla tır
Dur dur yavaş git sakin
Kalem yazdı kurudu
Ervahın ezelinde
Sen O değilsin madem
Sen O'sun madem
Beni seni sevmedim
Kanma Furkani görüntüye
Bak müşahede et hakikati
Git yollara bas yürü fakir fakir
Afitap ayağında kalır hakir
Mütekaddim'e sığın
Ahvali sücud bakisi vechi
Muhafaza ediyor bizi