Sen Ruhumu İhbar Etmeyince

mutlu olduğum günler için özür dilerim
kelebeklerimi tanıştığım gönüllü cellatlara neden öldürtmedim
neden b12 kokulu çarşafları eve götürmedim
ekonomi berbat değilken
neştersiz şiirlerimi alıcıya çıkarmadım?

olması gerektiğine inanılan bir biçimde acı çekmediğim ya da
olması gerektiğine inanılan bir biçimde acı çekiyormuş gibi görünmediğim için
kanatlarıma haciz getirildiğinde
susmak ve ölmeyi dileyen bir urgan perisi olmak yerine
neden çığlık attım, kumbara aldım, para biriktirdim
pırıltılı vitrinlerdeki sarı yaldızlı kanatlara ve sallanan kısa saçlı taylara alıcı gözüyle baktım

bir kiralık katil tutup ilkokuldaki tereyağlı kurabiyemi niye vurdurtmadım
bu hayata benim hala umudum var demekti
bile isteye örtünmeden yasımı çiçeklerle kuşattım
sırtımda bıçağını gezdiren hayatın bacaklarını okşadım
benimle sevişsin istedim
dudaklarımın çürümeyi reddetmiş anarşist ve ıslak yanından
bir parça emsin
ev kurmuş yaralarımı ziyarete gelsin
kurumuş kanımı sulasın
sütsüz kahveler içelim beraber
korktuğum kuşları benim yerime sevsin
eşarpları ve hastaneleri yasaklayalım birbirimize
seviştikçe iş ciddiye binsin

tüketilmek değil tüketmek istiyorum artık!
ben hariç her şey çamaşır makinesinde yıkanıyor şu an
yatağın üzerindeyim kapı açık
duvarda kırtasiyeden çıktısını yeni aldığım iskeletimin renkli sıcak resmi var
takvimde iki misafirim
iki meşguliyetim
sevişlerim

sana özürler biriktirip
pişmansız gülüşler saçarken
beni neden affettin
filmimiz yarım kaldığı anda ruhumu ihbar etmeliydin

ruhsatsız ve suratsız ruh satıcılarına
işvelerim cilvelerimden sonra
beni mancınıkla yanına fırlatacaklardı
korkularım gebe olduğu her yeniliğe düşük yapacaktı
cennette birbirimizi kemirip çoğalacaktık
neden sevdin beni
ellerim yeterli büyüklüğe ulaşınca
terk etmek için mi?

tüm cin toplantıların batsın!
patlat kursağımdaki havai fişekleri
kurulu düzeni olan herkes yansın.