Acımadı ki hiç diyemiyorum e çocuk oyuncağı değil bu ayrılık
Ağzıma bile almıyorken duymaya nasıl gücüm olsun adını ne yazık
Kıyamıyorum ki yinede hiç bilemiyorum nereye varır bunun sonu
Koyamıyorum ki yerine bir başkasını kimse doldurmuyor boşluğunu
Kara kalemle çizilmiş bir tablo sanki tüm anılar tüm olanlar içimde
Ara ara silinmiş ama biliyorsun orda öylece duruyorlar işte
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
