Ben artık yanını istemiyorum, yerini istiyorum..
Hani şu günlerce beklediğim, gecelerce aradığım "sen" olmak istiyorum. Belki o zaman, varlığının yokluğu bu kadar acıtmaz. İçimdeki o boşlukta sensin, SEVDASI yüreğime sığmayan da.. Mecnun'un adı çıkmış, Leyla; aklını sevdasında harman, yüreğini talan, günlerini yalan etmiş.. Nefesi, hevesi, hepsi bitmiş.. Kollarının arasındaki sıcaklığın haberi var mı, yokluğunun beni ne kadar üşüttünün? Yoktur, olmasın da.. Olursa, bilmiş olursun sadece, tepkisizliğin yakar canımı..
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta