Sen mürekkeptin, ben kalem,
Hayatı kâğıt yaptık;
Seni, içime doldurdum tek seferden,
Dolup taştın, kâğıda bulaştın her yerden.
Kimi yerde duvar oldun, kimi yerde çiçek,
Bir yerde asi oldun, bazense bir kardelen.
Bulaştığın yerlerde az boşluk, çok hasret kaldı,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta