Günlerdir yalnızlık ağ örüyordu yüreğimde, yılların ağısı zehirliyordu sevinçlerimi ve hüzünler gülümsüyordu yalnızlığın çepeçevre sardığı iç dünyamın köşelerinde.Uykudan mı uyandım? Mutluluğa gebe çiçeklerimin doğum sancıları mı uyandırdı beni,yeni güne yeni yaşama yeniden? Bilmiyorum.Ne önemi var? Çoğul yaşamın içinden mutluluğa uzanıyor ya artık kollarım.Silkinip atıyorum ya yalnızlık bürüntüsünü
Sen mi geldin?
Yaprakların döküldüğü,
Ağaçların yalnızlığa soyunduğu mevsimde.
Unuttuğum sesimle dinlemek için mutluluk şarkılarını.
Yükünü taşıyamadığım dunyayı kollarımın arasına sığdırmak için yeniden,
Sen mi geldin?
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
