Sen konuşursun Şiiri - Tufan Gül

Sen konuşursun;
Bir yıldız düşer, engin gökyüzünden,
Bir veda çığlığı inletir,
Uçsuz bucaksız alemi,
Bir çocuk doğar,
Ağlar belki ama ilk nefesin mutluluğundan,
Bir kuş kalkar, uzak bir diyardan,
Kanatları hiç öylesine açık olmayan,
Bir kalem tutuşur elime,
Bu âhenkli sese eşlik edecek mısralar dizerim,
Bir kapı daha açılır cennette,
Ardına kadar ve her geleni kabul eden,
Bir yağmur yağar, ılık ilkbahar günü,
yere inmek ister gibi döker içini,
Bir nehir çağlar, sesini bastırmadan,
Sen konuşursun;
Tüm iyi şeylerin, sen konuşunca başladığından habersiz...